MD Tech Blog

W kwietniu pisałem o tym jak nagrałem prezentację na WDI w programie OBS i o możliwości wykorzystania go do tworzenia filmu z nakładką z wynikami nałożoną na mecz Quidditcha. Ostatnio w końcu zabrałem się za stworzenie takiego systemu nakładek.

Postanowiłem przeznaczyć zepsutego latopa na domowy serwer, ale jako że nie chcę bawić się w tonę kabli, to postanowiłem wykorzystać w nim WiFi. Okazuje się, że podłączenie do sieci bezprzewodowej z poziomu terminala nie jest takie super łatwe.

W sierpniu kupiłem nowy aparat i zacząłem rozwijać mój kanał na YouTubie, przez co programowanie odłożyłem trochę na bok. Poniżej cała historia.

Jednym z większych feature’ów w Great# mają być typy wyższych rodzajów - z angielskiego Higher Kinded Types (HKT). Poniżej przedstawiam co to i jak wyglądają różne podejścia do ich implementacji.

Powiemy, że język funkcyjny jest czysty (ang. pure) jeśli funkcje nie mogą mieć efektów ubocznych (zmiana stanu, wywołania systemowe), a jedyny sposób, żeby te efekty osiągnąć jest przez wykorzystanie monad. Planując architekturę języka Great# postanowiłem, że jego funkcyjna część będzie właśnie czysta.

Spędziłem cały dzień, a może nawet więcej, myśląc o tym jak rozwiązać problem dostarczenia jak najbardziej generycznego rozwiązania inferencji typów w Great#. Poniżej omawiam sytuację oraz plusy i minusy kilku rozwiązań.

Planując semantykę Great# zacząłem szukać jak inni podeszli w swoich implementacjach do problemów z którymi się borykam. Na CLR zostało napisanych wiele języków. Poniżej kilka wartych poznania.

Ostatnio wspomniałem o moim planie na stworzenie nowego języka programowania, który będzie “lepszym” C#/F#. Great# będzie językiem, w którym wcięcia są częścią gramatyki. Wobec tego potrzebuję narzędzia, aby taką gramatykę opisać i sparsować.

Języki takie jak Java, C#, czy C++ wymagają od użytkownika pisania dużej ilości typów. Adwokaci języków dynamicznych takich jak Python czy Ruby mówią, że mogą szybciej pisać i modyfikować programy nie działając na typach. Ja uważam, że dynamiczne języki pozwalają na masę błędów programisty, pozwalając mu pisać kod, który po uruchomieniu jest skazany na porażkę.

Podczas przygotowywania mojego warsztatu na GirlzCamp postanowiłem napisać sobie kilka monad w F#, w tym spróbować napisać transformator monad (co w ogólności mi się nie udało). Podczas moich zmagań natrafiłem na bibliotekę FSharpPlus, która jest mega!!